Dobry Lekarz

Miastenia jest autoimmunologiczną chorobą mięśni (inaczej choroba Erba-Goldflama, miastenia rzekomoporaźna). W tej chorobie mięśnie są zanadto męczliwe i nużliwe, na skutek tego, że impulsy z zakończeń nerwów ruchowych, do mięśni nie docierają we właściwym stopniu. Jest to najczęściej choroba, która dotyka młode kobiety pomiędzy 20 a 30 rokiem życia, z kolei u mężczyzn jej objawy najczęściej eksponują się dopiero po 50 roku życia.

Objawy miastenii

1. Kłopoty ze wzrokiem – najczęściej jeden z pierwszych objawów, pacjenci zauważają przede wszystkim objaw podwójnego widzenia.
2. Dyskomfortowa i sprawiająca trudności na co dzień dolegliwość, czyli opadanie powieki, co jest konsekwencja porażenia mięśni.
3. Niewyraźna mowa.
4. Kłopoty z jedzeniem – rzucie i przełykanie jest utrudnione.
5. Trudności z oddychaniem, które w przypadkach bardziej skrajnych mogą prowadzić nawet do niewydolności oddechowej.
6. W miarę rozwoju choroby miastenia zaczyna zajmować kolejne partie mięśni szkieletowych. Konsekwencją tego jest fakt, że każde poruszenie się sprawia osobie chorej duży wysiłek, a nocą w czasie snu mięśnie nie odpoczywają.

Zaostrzenie i nasilenie się objawów następuje na skutek wysiłku fizycznego, infekcji, stresu, w czasie ciąży, oraz gdy do organizmu dostarczana jest zbyt mała ilość mikroelementów, a pośród nich przede wszystkim potasu.

Przyczyny występowania miastenii

Nie została jak dotąd poznana bezpośrednia przyczyna występowania miastenii. Wiemy, że jest to choroba nabyta, czyli niedziedziczna, autoimmunologiczna, czyli wynikająca z autoagresji organizmu. Istnieją podejrzenia, że pojawianie się miastenii może być powiązane z zaburzeniami w funkcjonowaniu grasicy, która produkuje przeciwciała dla czynników chorobotwórczych, oraz tarczycy. W związku z tym, jeśli zachodzi podejrzenie miastenii, zleca się badania hormonów tarczycy oraz zdiagnozowanie stanu grasicy.

Jak wygląda leczenie miastenii?

W niektórych przypadkach objawy samoistnie mijają. Zdarzają się również długotrwałe remisje choroby. U niektórych pacjentów stosuje się leczenie zbliżone do onkologicznego, gdyż wykorzystuje się chemioterapię. Jeśli z kolei objawy wyróżniają się małym nasileniem, to zalecane jest przyjmowanie leków, które stymulują przewodzenie impulsów do mięśni z nerwów ruchowych.

Jedną z metod leczenia jest również operacja polegająca na usunięciu grasicy. Niestety nie jest to metoda pewna, gdy objawy znikają jedynie u około 30% chorych, a poprawę obserwuje się u 50%. Niektóre terapie zakładają podawanie inhibitorów acetylocholinoesterazy lub leków immunosupresyjnych.

Pacjenci wymagają hospitalizacji, jeśli dochodzi do nasilania się objawów i ich zagrażania życiu.

Profilaktyka

Pośród działań profilaktycznych, które wskazywane są w przypadku miastenii, wyróżniamy: zdrowy styl życia, prawidłową dietę i wysiłek fizyczny, umiejętność radzenia sobie ze stresem. Jednak w pełni nie jesteśmy w stanie jej zapobiegać i przewidzieć, gdyż nie wiemy, co dokładnie ją powoduje. Miastenia to wciąż wielka zagadka dla współczesnej medycyny, a najczęściej chorują na nią młode kobiety.