Dobry Lekarz

W nowym badaniu, naukowcy odkryli, że ludzie, którzy angażują się w intensywny jogging mają takie same ryzyko zgonu, jak prowadzący siedzący tryb życia "nie-biegacze", podczas gdy biegacze, którzy podejmują lekki wysiłek mogą żyć najdłużej.

Dr Peter Schnohr z szpitala Frederiksberg w Kopenhadze, w Danii, wraz ze współpracownikami opublikowali wyniki swoich badań w czasopiśmie Journal of the American College of Cardiology.

Liczne badania powiązały aktywność fizyczną ze zmniejszoną śmiertelnością, a niektóre z nich sugerowały, że już niewielka ilość ćwiczeń może załatwić sprawę. Jedno z badań np. twierdziło, że 20 minut energicznego spaceru codziennie może zmniejszyć ryzyko przedwczesnej śmierci o 16-30%.

Istnienie związku między niskim poziomem ćwiczeń oraz zmniejszeniem śmiertelności zostało wsparte także w najnowszym badaniu, które sugeruje, że lekki jogging jest najbardziej korzystny dla zmniejszenia ryzyka przedwczesnego zgonu.

Badacze przeanalizowali 5 048 zdrowych osób, które były częścią badania "Copenhagen City Heart Study". Spośród tych osób 1 098 było biegaczami i 3 950 osób było nie-biegaczami prowadzącymi siedzący tryb życia.

Przez ponad 12 lat obserwacji, naukowcy śledzili częstość joggingu uczestników, liczbę godzin spędzonych na bieganiu oraz tempo joggingu.

Analiza pokazała, że jogging o intensywnym, męczącym tempie, częstszy niż kilka razy w tygodniu "może być szkodliwy".

W trakcie badania, w ciągu 12 lat umarło 28 osób z pośród grona biegaczy oraz 128 osób wśród nie-biegaczy. Zespół spostrzegł, że ogólnie rzecz biorąc biegacze:

- byli młodsi
- mieli niższe ciśnienie krwi
- mieli niższy wskaźnik masy ciała (BMI)
- oraz w tej grupie występowała najmniejsza częstość występowania cukrzycy i palenia tytoniu

Naukowcy odkryli, że uczestnicy, którzy przebiegali około 1 - 2.4 godziny tygodniowo w ciągu nie więcej niż 3 dni mieli najniższą śmiertelność. A niższe wskaźniki śmiertelności odnotowano wśród tych, którzy biegali w wolnym lub umiarkowanym tempie. Najwyższe wskaźniki śmiertelności zaobserwowano u osób biegających w bardzo szybkim tempie oraz u prowadzących siedzących tryb życia nie-biegaczy.

Źródło: MNT